جراح ایتالیایی می‌خواهد نخستین پیوند سر را انجام دهد

اما بعید به نظر می‌رسد که این زمانبندی با توجه موانع بیشمار و کمبود دانش در این زمینه تحقق پیدا کند.

سرجئو کاناورو این هفته یک سخنرانی 2.5 ساعته در کنفرانس آکادمی جراحان اعصاب و ارتوپدی آمریکا در آناپولیس مریلند انجام داد و برای نخستین بار با مردی ملاقات کرد که برای نخستین پیوند سر در دنیا داوطلب شده است.

والری اسپیریدونوف، 30 ساله، دچار بیماری وردینگ-هافمن، یک بیماری تحلیل‌برنده علاج‌ناپذیر و پیشرونده است. او در میان 150 نفری بودند که در این جلسه شرکت داشتند.

کاناورو که برای سخنرانی در شروع کنفرانس دعوت شده بود، به طور مفصل توضیح داد که چگونه ترمیم طناب نخاعی بریده‌شده- عاملی حیاتی در چنین عملی- را انجام خواهد داد و پیشرفت‌هایی را که در این زمینه، به خصوص در حیوانات به دست آمده است، توصیف کرد.

شگرد او استفاده از یک تیغ جراحی نانو برای بریدن نخاع و سپس استفاده از پلی‌اتیلن گلیکول و یک جریان الکتریکی برای شتاب بخشیدن به اتصال مجدد رشته‌های عصبی قطع شده است.

اما او پذیرفت که دانشش در این زمینه هنوز کامل نیست و درباره حل‌وفصل سایر مشکلات عمده‌ای که در چنین عمل بسیار گسترده‌ای رخ می‌دهد، جزئیاتی بیان نکرد.

ازجمله این مشکلات، چگونگی حفظ و بازگرداندن جریان خون به مغز و نیز چگونگی اتصال دوباره دستگاه عصبی پاراسمپاتیک، جزئی اساسی در کارکردهای اتونومیک ارگانیسم، است.

مارک استیونس، جراح ارتوپدی از شهر اسمیت‌فیلد در کارولینای شمالی که در این کنفرانس حاضر بود، گفت سخنان کاناورو توجه‌برانگیز بود، اما باید پژوهش‌های بیشتری در زمینه ترمیم ضایعات طناب نخاعی انجام گیرد، نه تلاش برای پیوند سر.

اما بعید به نظر می‌رسد که این زمانبندی با توجه موانع بیشمار و کمبود دانش در این زمینه تحقق پیدا کند.

جری سیلور، استاد علوم اعصاب در دانشگاه کیس وسترن ریزرو هشدار داد که دانش اتصال دوباره نخاعی که به‌وسیله کاناورو بیان شد، هنوز با کامل شدن فاصله زیادی دارد و مشکلات اتصال دوباره عصب واگ را یادآور شد که بسیاری از کارکردهای بدنی ازجمله گوارش و ضربان قلب را کنترل می‌کند.

کاناورو در سخنرانی‌اش از همکاران آمریکایی‌اش درخواست کمک کرد- هم تا کمک علمی و هم کمک مالی برای پیش بردن این طرح.

او گفت: «من تکلیف‌هایم را انجام دادم و اکنون از شما تقاضای کمک می‌کنم. پیشداوری‌های‌تان را بگذارید و به کمک من بیایید.»

او طرحش را به برنامه آپولو رئیس‌جمهور جان اف کندی برای فرستادن انسان به کره ماه در دهه 1960 تشبیه کرد و از میلیاردرهایی مانند بیل گیتس خواست برای طرح او پول اهدا کنند.

او قبلاً گفته بود که برای انجام کارش به حدود 100 میلیون دلار پول نیاز دارد.

تجربیات حیوانی در دهه 1970 به‌وسیله رابرت وایت در زمینه پیوند سر میمون‌ها در آمریکا انجام شد، اما او نتوانست کارکرد نخاعی را بازگرداند و حیواناتش به‌سرعت مردند.